The power of Red

خیلی وقته که تو دلم مونده و هضم نشده، دفعم نمی شه میدونم که اینجام جاش نیست ولی گلاب به روتون دیگه میخوام بالاش بیارم متولد 57 بودیم نه سر پیاز و نه تهش و کمم بد بختی نکشیدیم قد نیم وجبیم تو روپوش مغنعه سیام گم میشد مورچه سیاه کوچولو هر روز صبح دم در دبستان شهید مدرس حاضر بود ووای از اون روزی که میدید پرچم آمریکا رو زمین انداخته شده و مجبور بود از روش رد شه چنان دور خیز میکردو میپرید که مبادا عمو سام زیر پاهای 30 سانتیش له شه!انگاری آمریکا ارث باباشه متنفر بود از وقتی که جورابای قرمزش باعث میشدن که مثه بچه تنبلا توی دفتر مواخذه شه و تمام روز سر پا وایسه و می ترسید از اون شبای بی برقی و صدای آژیر که ترس از قرمزیه اون کمتر از جورابای قرمزش نبود یادته میدوییدیم زیر پله ها و بعدشم میرفتیم پشت بوم ببینیم کجا رو زدن؟ . . . . . آخ چه خوب که تموم شد اون روزا...